هستی چگونه به وجود آمده است؟
پاسخ به این پرسش که پرسشی بنیادی است، در قلمرو علم تجربی نمیگنجد که با توجه به عقاید به آن سؤالها پاسخ بدهد. تلاش دانشمندان برای شناخت كیهان همچنان ادامه دارد. نمونهای از آن، سفر طولانی و تاریخی دو فضاپیما به نامهای وویجر 1 و 2 در سال 1977 میلادی1356 خورشیدی برای شناخت بیشتر سامانۀ خورشیدی است.
عکس کرۀ زمین از فاصلۀ تقریبی 7 میلیارد کیلومتری؛ آخرین تصویری که وویجر 1 پیش از خروج از سامانۀ خورشیدی از زادگاه خود گرفت. سیارههای مشتری، زحل، اورانوس و نپتون مورد رؤیت قرار گرفتند. در کتاب اشارهای نشده، ولی خُب میتواند از کنار مریخ هم گذشته باشد.
نوع عنصرهای سازنده، تركیبهای شیمیایی در اتمسفر آنها و تركیب درصد این مواد مورد برسی قرار گرفتند. با بررسی نوع و مقدار عنصرهای سازندۀ برخی سیارههای سامانۀ خورشیدی و مقایسۀ آن با عنصرهای سازندۀ خورشید میتوان به درک بهتری از چگونگی تشکیل عنصرها دست یافت (عنصر سازندۀ خورشید میتواند نشانهای بر نحوۀ تشکیل عنصرها باشد).
نکات تصویر
4 عنصر اول هر سیاره را حتماً به خاطر بسپارید.
2 عنصر مشترک در این دو سیاره اکسیژن و گوگرد است.
حواستان باشد این درصدها برای کل کرهها می باشد؛ نه مواد موجود در پوستۀ آنها.
حواستان باشد مشتری عنصر جامد هم دارد، ولی بیشتر آن از گاز تشکیل است.
بیشترین درصد زمین یعنی آهن کمتر از 50 درصد ولی در مشتری هیدروژن مشتری نزدیک به 90 درصد است.
سرآغاز كیهان با انفجاری مهیب مهبانگ آغاز شده كه طی آن انرژی عظیمی آزاد شده است. در آن شرایط پس از پدیدآمدن ذرههای زیراتمی مانند الكترون، پروتون و نوترون، عنصرهای هیدروژن و هلیم پا به عرصۀ جهان گذاشتند. با گذشت زمان و كاهش دما، گازهای هیدروژن و هلیم تولید شدند، متراكم شدند و مجموعههای گازی به نام سحابی ایجاد كردند. بعدها این سحابیها سبب پیدایش ستارهها و كهكشانها شدند.
درون ستارهها همانند خورشید در دماهای بسیار بالا، واكنشهای هستهای رخ میدهد؛ واكنشهایی كه در آن از عنصرهای سبكتر، عنصرهای سنگینتر پدید میآیند. جالب است بدانید كه ستارهها متولد میشوند؛ رشد میكنند و زمانی میمیرند. مرگ ستاره اغلب با یك انفجار بزرگ همراه است كه سبب میشود عنصرهای تشكیلشدۀ آن در فضا پراكنده شود. به همین دلیل باید ستارگان را كارخانۀ تولید عنصرها دانست.
خورشید نزدیکترین ستاره به زمین است. انرژی گرمایی و نور خیرهکنندۀ خورشید به دلیل تبدیل هیدروژن به هلیم در واکنشهای هستهای است، شیمیدانها مادهای را عنصر مینامند که از یک نوع اتم تشکیل شده باشد؛ اغلب در یك نمونۀ طبیعی از عنصری معین، اتمهای سازنده جرم یكسانی ندارند. برای مثال بررسی یك نمونه منیزیم نشان میدهد كه جرم همۀ اتمهای منیزیم در این نمونه یكسان نیست، بلكه مخلوطی از سه هممکان ایزوتوپ است.
نکته: ترتیب درصد ایزوتوپهای منیزیم 25 < 26 < 24
ایزوتوپهای یک عنصر در تعداد نوترون متفاوتند اما در عدد اتمی یکساناند؛ به همین خاطر همگی خواص شیمیایی یکسانی دارند و در جدول دورهای یک جایگاه را اشغال میکنند اما در خواص فیزیکی مثل چگالی با هم متفاوت دارند.
ترتیب فراوانی ایزوتوپها مهم است
H7 < H6 < H5 < H4 < H3 < H2 < H1
حواستان باشد 3 ایزوتوپ طبیعی برای هیدروژن وجود دارد ولی تنها 2 تای آنها پایدار هستند.
ایزوتوپ 3 هیدروژن برخلاف بقیه ناپایدارها نیمعمر کمتر از یک ثانیه ندارد.
اغلب هستههایی كه نسبت شمار نوترونها به پروتونهای آنها برابر یا بیش از 5/1 باشد ناپایدارند و با گذشت زمان متلاشی میشوند.
اگر ایزوتوپهای پرتوزا و ناپایدار، رادیوایزوتوپ نامیده شود.
البته حواستان باشد همیشه در سؤالها اینگونه نیست چون به قید اغلب اشاره شده است.
تكنسیم، نخستین عنصر ساخت بشر
از 118 عنصر شناخته شده، تنها 92 عنصر در طبیعت یافت میشود؛ این بدان معنا است كه 26 عنصر دیگر ساختگی است.
نکته: حواستان باشد 92 عنصر طبیعی داریم نه ترکیب
Tc4399 تکنسیم عنصری بود كه در واكنشگاه راكتور هستهای ساخته شد. این رادیوایزوتوپ در تصویربرداری پزشكی كاربرد ویژهای دارد. همۀTc موجود در جهان باید بهطور مصنوعی و با استفاده از واكنشهای هستهای ساخته شود. از آنجا كه نیمعمر آن كم است و نمیتوان مقادیر زیادی از این عنصر را تهیه و برای مدت طولانی نگهداری كرد، بسته به نیاز، آن را با یك مولد هستهای تولید و سپس مصرف میكنند.
از تکنسیم برای تصویربرداری غدۀ تیرویید استفاده میشود. زیرا یون یدید با یونی که حاوی تکنسیم است استفاده میشود. به دلیل اندازۀ یکسان این دو یون غدۀ تیرویید هر دو را جذب میکند و تصویربرداری ممکن میشود.
حواستان باشد در کنکور این قسمت مورد سؤال بوده و به جای یون حاوی تکنسیم از خود یون تکنسیم استفاده کرده بود و طراح درست گرفته بود.
رادیو ایزوتوپها اگرچه بسیار خطرناک هستند، اما پیشرفت دانش و فناوری، بشر را موفق به مهار و بهرهگیری از آنها کرده است، بهطوریكه از آنها در پزشکی، كشاورزی و سوخت در نیروگاههای اتمی استفاده میشود. اورانیم شناختهشدهترین فلز پرتوزایی (نه شناختهشدهترین فلز) است که یکی از ایزوتوپهای آن، اغلب به عنوان سوخت در راکتورهای اتمی به کار میرود. فراوانی کمتر از هفتدهم درصد در مخلوط ایزوتوپها دارد. به افزایش درصد فراوانی این ایزوتوپ در مخلوط ایزوتوپ «غنیسازی ایزوتوپی» میگویند.
حواستان باشد فسفر مانند تکنسیم ایزوتوپ پایدار ندارد و رادیوایزوتوپ دارد.
یعنی عبارت ایزوتوپ طبیعی فسفر غلط است.
برای تشخیص تودههای سرطانی میتوان از رادیوایزوتوپها استفاده کرد. برای مثال این تودهها مصرف گلوگز بالایی دارند، پس میتوان از گلوکز پرتوزا استفاده نمود و بعد از تجمع این گلوکزها در محل تودۀ آنها را ردیابی کرد.
به گلوکز حاوی اتم پرتوزا، گلوکز نشاندار میگویند.
نکته: حواستان باشد توده فقط گلوگز نشاندار مصرف نمیکند و هر دو نوع را مصرف میکند.
همچنین گلوکز نشاندار فقط به سمت توده نمیرود و در همه جای بدن پخش میشود.
نویسنده: تیم مشاوره مقدم-محمد مهدی صوفیان
ارسال پاسخ